lunes, 21 de marzo de 2011

Pensamientos

Cuándo escribimos en algunos casos lo que estamos intentando es sacar hacia afuera todo aquello que por alguna razón ha quedado grabado en nuestro interior. Algunas veces plasmamos realidades, otras sueños, penas, alegrías, también miedos y la gran mayoría pensamientos.

Al ver impresas las letras que nuestro corazón nos dicta, empezamos un análisis, es una forma de escapar, de liberarse, de auto convencerse de que la decisión que en algún momento tomaron era la mejor para su armonía personal.

Hay personas que plasman pensamientos o vivencias muy distantes a lo que realmente han vivido, muy distinto, los sentimientos de amor los multiplican, las vivencias las recrean bajo un halo especial, haciendo sentir a los que los leen, el deseo de encontrar alguien tan especial para ellos. Pero no se dan cuenta que es una simple fantasía, una utopía, que no es una realidad y que lo mismo bajo esas letras, se esconde una verdad muy distinta a la que expresan.

En resumidas cuentas es una válvula de escape, es una forma de contar todo aquello que no nos atrevemos a decir o expresarles a las personas que nos rodean. No porque esas personas no te quieran escuchar, que algunas veces pasa esto, sino por no hacer daño, por no preocupar o porque no tenemos el valor suficiente para darnos a conocer como realmente somos.

La mejor forma de vivir, a veces, para algunas personas es siendo como los demás quieren que sean. Actuamos condicionados por el entorno, y cuando tu forma de proceder es distinta a lo que esperan de ti, te ven como alguien diferente.

Ni mi pensamiento, ni mi realidad esta distorsionada, es tal cual es, habrá pinceladas que no desee poner, pero la esencia está en cada una de mis letras.

YO SOY YO y mi circunstancia personal ha condicionado ese yo, al igual que mi forma de proceder en el presente dará paso a un futuro u otro dependiendo de los pasos que en el día a día vaya dando. No soy ni mejor ni peor que otros, tan sólo intento ser PERSONA, actuar conforme a mis principios. Y esta claro que nuestra forma de caminar por la vida dependerá de ellos y de nuestro punto de vista subjetivo. Cada minuto de nuestra vida es único e irrepetible, cada segundo que malgastemos será irrecuperable. Y cada vez me convenzo más de que HOY SOY, AYER FUI, PERO MAÑANA NO SE SI SERÉ. CARPE DIEM.

Frase que se encuentra en un poema de la obra "Odas" escrita por Horacio, poeta latino que nació el año 65 A.C. y murió el año 8 a.c.

Por cierto, un bello poema. Este es el texto del poema en latín:

Tu ne quaesieris (scire nefas) quem mihi, quem tibi fienm di dederint, Leuconoe, nec Babilonios temptaris numeros. Ut melius quicquid erit pati!. Seu pluris hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam, quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare Tyrrenum, sapias, vina liques et spatio brevi spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida aetas: carpe diem, quam minimum credula postero.

Y la traducción:

No busques el final que a ti o a mi nos tienen reservados los dioses (que por otra parte es sacrilegio saberlo) oh, Leuconoé, y no te dediques a investigar los cálculos de los astrólogos babilonios, ¡Vale más, sufrir lo que sea! Puede ser que Júpiter te conceda varios inviernos, o puede ser que este, que ahora golpea al mar Tirreno contra la roca de los acantilados sea el último; pero tú, has de ser sabia, y, mientras filtra el vino y olvídate del breve tiempo que queda amparándote en la larga esperanza. Mientras estamos hablando, he aquí que el tiempo, envidioso, se nos escapa: aprovecha el día de hoy, y no pongas de ninguna manera tu fe ni tu esperanza en el día de mañana.

No hay comentarios:

Publicar un comentario